dinsdag 28 januari 2014

Uitslag van de MRI: vooruitgang!

Vandaag naar het UMC gegaan om de MRI te bekijken en te bespreken.We hebben de MRI van deze maand vergeleken met de MRI van november 2011. Het was nog niet makkelijk om precies dezelfde beelden naast elkaar te leggen. Wat het bemoeilijkte was dat er veel verschillen waren te zien - de cystes (de met vocht gevulde holtes in het bot) zijn op sommige plekken al geminimaliseerd!

samen vierenDe MRI bevestigde wat de arts al dacht te zien op de röntgenfoto's: de cystes zijn aan het dichtgroeien. Dat betekent dat de boteindes in het gewricht egaler worden. Dat was iets dat de fysiotherapeut ook al had gevoeld bij het manipuleren van de enkel.

Er is nog niet te zien of er al meer ruimte (kraakbeen?) tussen de boteindes is, dat heeft meer tijd nodig.

In maart ga ik nog één keer naar het UMC. Dr. van Roermund gaat per 1 april met pensioen (bij het UMC), maar hij blijft doorwerken in een privé- kliniek in Amstelveen en in de St. Maartenskliniek in Woerden. Ik blijf onder controle vallen bij hem en verhuis mee naar één van beide klinieken.

Ik ga 'volgens plan' vooruit en het lijkt erop dat ik bij die 70% van de patiënten hoor die baat heeft bij de behandeling! Ik ben blij dat alle moeite niet voor niets is geweest!

zaterdag 25 januari 2014

Goed nieuws van fysiotherapie

Naar de fysiotherapeut
Donderdagmiddag ben ik naar mijn fysiotherapeut gegaan. Tot voor kort mocht de enkel niet gemanipuleerd worden, maar inmiddels kan dat wel weer. Sinds een dikke week kan ik regelmatig een stukje 'goed' lopen en ook nog zonder pijn. Binnenshuis en in mijn klaslokaal loop ik al vaak zonder stok. Het afwikkelen lukt me weer redelijk en ook op blote voeten lopen is niet meer zo moeilijk. Als ik pijn heb, dan is dat vaak bij de middenvoetsbeentjes of in de voetzool. Ik was benieuwd wat de fysiotherapeut daarvan zou zeggen en of hij tips had.

Het lopen
Hij heeft het lopen (zonder stok) gefilmd en daarop kon je zien dat ik al heel goed kan lopen. Ik heb een lichte afwijking van mijn voet naar binnen toe, maar die is niet ernstig. Als ik mijn hak neerzet, draaien de tenen vervolgens een beetje naar binnen. Je moet goed kijken om het te zien. De fysiotherapeut verwachtte niet dat dat problemen in knie of heup zal opleveren.
De voet is erg zwak in de zin dat de spiermassa flink is afgenomen. Als ik loop, zakken de middenvoetsbeentjes wat naar beneden, in plaats van dat spiermassa de beentjes steunen. Dit veroorzaakt de pijn in mijn wreef. In mul zand lopen op blote voeten kan helpen om de spiermassa te doen toenemen. Maar dat heb ik niet voorhanden, dus ik zal geduld moeten hebben.
De kuit is ook nog erg slap, maar door het klimmen zal die langzaamaan steeds sterker worden.

Geen blokkades meer
Verder heeft de fysiotherapeut de enkel onderzocht door er wat aan te draaien en te trekken. Het lijkt erop dat de blokkades die ik altijd had weg zijn. Hij voelde nog wel een kleine oneffenheid in het gewricht, maar verwaarloosbaar in vergelijking met de situatie van vóór de operatie. Wel zit er natuurlijk nog een stevige bewegingsbeperking in, en die zal ook niet verdwijnen, maar dat de blokkades weg zijn is al heel wat.

Lopen zonder stok?
Op termijn zal de enkel worden vastgezet, maar de fysiotherapeut gaf aan dat als ik ècht zo goed reageer op de behandeling, ik misschien wel een tijd zonder stok zal kunnen lopen. Ik durf het nog niet hardop te zeggen, het zou te mooi zijn om waar te zijn....

Nog niet uitontwikkeld
Ik ben nu pas halverwege het hele proces dat in gang is gezet door de Ilizarov-distractie. Dat betekent dat er wellicht nog meer verbetering kan optreden. Donderdagavond in de klimhal sprak ik toevallig de orthopedisch chirurg die me deze behandeling heeft geadviseerd (Bella van Dalen, Bergmankliniek) en zij zei dat er zelfs na 2 jaar nog 'spectaculaire verbetering' kan optreden. Dat zou natuurlijk helemaal mooi zijn!!



maandag 13 januari 2014

Controle na een half jaar

mri-scanner
Controle
Een week geleden  ben ik voor controle naar dr. vanh Roermund in het UMC geweest. Het is nu een half jaar geleden dat het Ilizarov-frame werd geplaatst. Bij sommige patiënten is na een half jaar al te zeggen dat ze baat hebben bij de Ilizarov-enkeldistractie. Ik weet niet of ik daar bij hoor. Ik heb nog steeds pijn, maar misschien wordt dat het komende half jaar minder? Bij de meeste mensen kan pas na een jaar revalideren met zekerheid gezegd worden of de behandeling geslaagd is.

Geen krakende enkel meer
Het enige dat anders is dan voorheen, is dat mijn enkel niet meer 'kraakt' als ik hem beweeg. Het kraken zou veroorzaakt worden door de chronische ontsteking van het kraakbeen en/of doordat de gewrichtsvlakken onregelmatig zijn. Al bij de vorige controle in november kraakte mijn enkel niet meer. De chirurg is daar optimistisch over. Het zou kunnen dat de gewrichtsvlakken gladder aan het worden zijn - iets dat de bedoeling is van deze behandeling.

Röntgen en MRI
In september is er een röntgenfoto gemaakt en toen had de chirurg al het vermoeden dat de cystes in het bot aan het dichtgroeien zijn. Ik hoopte dat er nu weer een röntgen-foto gemaakt zou worden, maar dat was eigenlijk niet de bedoeling. De arts hield het bij wat drukken op de enkel ("Doet dit pijn?" Waarop ik antwoordde: "Nee, maar dat heeft nog nooit pijn gedaan!") en bij een meting van de hoek van de enkel. Omdat ik erg benieuwd was naar de oorzaak van de pijn die ik nu heb en graag wilde weten of er verschil is met november, is er uiteindelijk toch een foto gemaakt. Daarop leek weer wat verbetering te zien te zijn, maar dat was niet met zekerheid te zeggen. Daarvoor had de arts eigenlijk een MRI nodig, maar om die nou uit nieuwsgierigheid te maken... "Waarom niet?" vroeg ik.... Komende zaterdag moet ik voor een MRI naar het UMC en eind januari weet ik meer. Ik ben benieuwd.

zondag 5 januari 2014

De eerste passen op rots

Klimmen in Catalonië
De afgelopen twee weken zijn we op vakantie geweest in Catalonië. Omdat we niet wisten of klimmen op rots wel zou gaan, hebben we in de eerste week een goed toegankelijk klimgebied bezocht: Vilanova de Prades. Een aanloop van maximaal 10 minuten en korte routes. Omdat het best goed ging, zijn we in de tweede week naar Margalef en Siurana gegaan.
  
Schoenen
Voor de aanloop naar de wand heb ik verschillende schoenen geprobeerd - waaronder mijn lompe stijve D-schoenen (zie foto). Maar uiteindelijk bleken mijn lage 'approach schoenen' van La Sportiva nog de beste keus. Stijve zool, goed te dragen met mijn brace en steunzolen en niet te lomp.
Bij het klimmen heb ik wat oudere schoentjes gebruikt: ik pas nog niet goed in de allerstrakste klimschoentjes en ik kan mijn voet niet altijd subtiel weg zetten - beter om dan oude schoenen af te slijten.

Klimmen
Het klimmen ging redelijk goed - ik heb uiteindelijk 8,5 dag kunnen klimmen. Omdat mijn voet en enkel nog steeds herstellende zijn van de behandeling heb ik wel voorzichtig aan gedaan. Zodra ik pijn voelde stopte ik. Op die manier heb ik toch nog 6 routes per dag kunnen doen. Geen projecten helaas - ik kan nog niet lang op mijn linkervoet steunen, dus ik moet de route in één keer kunnen of met blocs. Dat vond ik wel wat frustrerend - maar goed, ik mag niet klagen: ik heb veel meer kunnen doen dan we verwacht hadden! En héél slecht ging het nou ook weer niet - ik kon goed uit de voeten in 6c, en ik heb eigenlijk alleen maar mooie routes geklommen.

Controle
Morgen ga ik weer naar de chirurg voor controle. Benieuwd wat hij te zeggen heeft.