Zal ik weer goed kunnen gaan lopen?

Sinds 9 januari heb ik geen noemenswaardige pijn gehad en sinds ik weer mag lopen heb ik geen pijn gehad in mijn scheenbeenpees - die was ERG snel geïrriteerd en belemmerde het lopen. Ook kon ik bepaalde bewegingen niet meer maken tijdens het klimmen. De pees liep over het metaal van het scheenbeen heen en dat veroorzaakte waarschijnlijk de pijn. Het metaal is nu sinds ongeveer een maand weg en de scheenbeenpees heeft nu vrij baan. Lijkt de operatie toch wat op te leveren voor de korte termijn!
Maar waarom ik nu zo goed loop????
Ik draag sinds twee weken weer een steunverband om het vocht als gevolg van de operatie uit mijn enkel weg te drukken en ik heb weer twee keer per week fysiotherapie. Zou het daardoor komen?
Ik durf er nog niet op te vertrouwen: ik heb eerder gedacht dat ik een sprong vooruit maakte en toen kwam er meestal weer een tegenvaller. Omdat ik dus erg voorzichtig ben geworden, gebruik ik buiten minstens één kruk. Binnen loop ik zonder.
Ik heb ook al weer twee keer geklommen deze week en ik kon bewegingen maken die ik voor de operatie niet meer voor mogelijk hield.
Zou ik dan dit jaar toch nog zonder krukken kunnen gaan lopen???? En zou ik dan toch weer de bergen in kunnen? IK HOOP HET!

Mijn eerste autorijles!

Sinterklaascadeau
Gisteren heb ik mijn eerste rijles gehad! Ik wist van niks - Pieter had nog een sinterklaas-verrassing voor me. Omdat ik in december geopereerd ging worden, kon ik het sinterklaas-cadeautje nu pas krijgen. Ik kreeg alleen wat hints:

• je hebt er niet om gevraagd, maar je wilt het wel
• je hebt er wat aan op vakantie en thuis
• je moet je comfortabel kleden en platte schoenen aan doen
• we gaan om 5 voor 9 weg en om 9 uur is het zover
• het duurt ongeveer een uur

Les van een oude man
Ik snapte er niks van en toen we dan om 9 uur buiten stonden, vond ik het heel vreemd dat we nergens heen gingen. We moesten gewoon 'wachten'. Dan zou het vanzelf gebeuren. Ik snapte er steeds minder van. Tot er een klein rood autootje met een dikke L op het dak en een oude man achter het stuur het plein op kwam rijden; de moed zakte me in de schoenen. Autorijden?! Maar, maar, maar dat wil ik niet, dat kan ik toch niet, daar wilde ik nog mee wachten.... HELP!

Waarom niet?
Toen mijn moeder in 1995 overleed had ik besloten toch maar mijn rijbewijs te gaan halen. Maar omdat ik zelf geen auto wil, en me prima red met openbaar vervoer en de fiets, deed ik er steeds maar niks mee. Nu ik met Pieter en de andere klimmers erg vaak ergens bij de rotsen of in de bergen ben, en iedereen om de beurt rijdt (behalve ik), vond ik dat het tijd werd voor een rijbewijs. Zeker ook omdat Pieter en ik vaak samen in een auto zitten - dan kan ik hem eens vervangen en kan hij rusten. Of als er wat gebeurt - dan kan ik ook wat doen. 
Maar nu is het een feit - ik heb mijn eerste rijles achter de rug en de tweede staat al gepland. Er is geen ontkomen meer aan. Weg leuke schoenen, weg leuke jurkjes, weg leuke boeken - mijn geld gaat nu naar autorijlessen.

Automaat
Ik heb gisteren met een automaat gereden - Pieter wist niet of ik met mijn linkervoet wel goed kan werken - ik kan mijn voet immers niet spitsen. Ik wil wel proberen om in een gewone auto te leren rijden, maar als het niet gaat, dan gaat het niet.