Laatste controle Ilizarv-enkeldistractie

Conclusie
Afgelopen vrijdag ben ik voor de laatste keer naar dr. van Roermund gegaan. Hij is de chirurg die de Ilizarov-enkeldistractie bij mij heeft toegepast. Hij werkt inmiddels niet meer in het UMC Utrecht, maar in Medisch Centrum Amstelveen. We kwamen allebei tot de conclusie dat de ingreep geslaagd is bij mij. Ik heb aanzienlijk minder vaak pijn en ook minder hevige pijn. En ik kan steeds vaker een stuk(je) zonder stok of krukken lopen.

Ontzien
Ik moet me wel ontzien - de enkel is nog steeds erg slecht in de zin dat er een blokkade in zit. Ik kan de voet niet goed spitsen en ook afwikkelen is een probleem. De botten in het enkelgewricht staan niet goed ten opzichte van elkaar en dat leidt automatisch tot ernstige slijtage van het beetje kraakbeen dat ik nog heb. Ik zal dus nog steeds hulpmiddelen als een stok of krukken gebruiken, maar de grote winst is dat ik nu niet alleen binnenshuis zonder stok loop, maar meestal ook op mijn werk en in de klimhal.
Buiten gebruik ik voor korte stukken een stok en voor langere stukken krukken. Heel lang kan ik overigens ook weer niet lopen. Ik ben laatst een dag met mijn vader door Rotterdam gaan 'lopen'- we hebben plekken bezocht waar we hebben gewoond of waar we vaak kwamen. Ik heb er de hele week nog pijnklachten van gehad... waarschijnlijk had ik beter op hakken kunnen lopen ipv op gympies - maar ik dacht dat ik het op gympen langer zou volhouden. Maar ja, afwikkelen is dan wel veel moeilijker. Het was overigens voornamelijk de scheenbeenpees die veel pijn deed - niet zozeer het gewricht. En het was de moeite waard, dus mij hoor je niet klagen!

Vervolg
We hebben afgesproken dat ik bij nieuwe of ernstige pijnklachten terug kom. Het is mogelijk om op termijn een nieuwe Ilizarov enkel-distractie toe te passen. En als het goed is, dan kan dat in Nederland. Op dit moment kan alleen dr. van Roermund deze techniek bij enkels toe passen, maar hij is sinds kort met pensioen bij het UMCU en hoe lang zal hij nog in Amstelveen werken? Als het goed is komen er in Amstelveen nieuwe artsen die het ook kunnen. Ik hoop dat het nog even duurt voor ik een nieuwe enkel-distractie nodig heb, maar als het me helpt om het vastzetten van de enkel te doen uitstellen - dan teken ik er voor.

Op reis in 2015!

Volgend jaar ga ik een jaar op reis om te klimmen! We zijn al enige tijd bezig met de voorbereidingen, maar het vertrek komt nu steeds dichterbij. We zijn van plan om na de kerstdagen te vertrekken.

We hebben een kleine bus ingericht om in te slapen en onze klimspullen in op te bergen. Ons oude busje was 'op' en we zijn nu bezig om een nieuw (tweedehands busje) klaar te maken voor een jaar lang reizen. In de zomer- en in de herfstvakantie hebben we hem al getest en hij bevalt goed.

We zullen primitief leven - we koken buiten en ook wassen we ons in de open lucht. Het scheelt het erg veel in de kosten als je geen gebruik maakt van campings en het is nog leuker ook.

En onze dagen vullen we met klimmen.... afgewisseld met rust- en reisdagen. Ik ga ook nog een beetje studeren in de avonduren en op rustdagen. Leuk om nog iets 'te denken' te hebben en dat maakt mijn terugkeer op de werkvoer wellicht makkelijker.

De bus is nog niet helemaal af, maar het einde komt in zicht. Ook met mijn werk ben ik nu bezig om alles zodanig af te ronden dat mijn opvolger zó de klas kan overnemen.

We zijn te volgen via de volgende site: ww.nonstopclimbing.nl
Mocht er nieuws zijn over mijn enkel, dan meld ik dat op mijn 'enkel-blog'.

Drie nieuwe mijlpalen

Het is nu 14 maanden geleden dat ik de Ilizarov-enkel-distractie heb gehad. Zoals ik al eerder schreef boek ik in het dagelijks leven nog steeds vooruitgang. Maar ook bij het klimmen merk ik dat ik steeds meer kan. We hebben de afgelopen drie weken klimmend doorgebracht in de Écrins - dat was de eerste lange vakantie sinds de zware operatie van vorig jaar.

500 meter klimmen

In de Écrins hebben we een route geklommen van 500 meter. Ik had eerder al routes van ongeveer 400 meter geklommen, maar 500 meter leek steeds te veel. Niet alleen qua klimmen, maar ook omdat de aanloop naar dergelijke routes vaak lang is. Met krukken is dat bijna niet te doen.

Maar omdat het zo goed gaat met mijn enkel - ik kan steeds vaker stukjes zonder krukken of stok lopen - wilden we deze zomer kijken of ik al iets meer kan. We hadden een makkelijke route van 500 meter op het oog: Soleil Trompeur (Grand Sagne/Sagnette, VI+). De aanloop zou 70 minuten kosten en de terugtocht zou nog wat langer zijn omdat het abseilen een dik half uur zou duren. Omdat het al met al veel lopen en klimmen zou zijn voor mijn enkel, besloten we de avond ervoor al naar de instap te lopen en daar te gaan slapen. En mocht het nodig zijn, dan zouden we de volgende nacht ook bij de wand kunnen slapen. Maar dat bleek niet nodig te zijn!

De route was goed te doen en ook de terugtocht ging goed. Na de klim had ik wel pijn in mijn enkel, maar dat was pijn in de pezen en spieren en niet in het gewricht zelf. Dit soort pijn verdwijnt met wat rust meestal vrij snel. De volgende dag kon ik al weer goed èn pijnvrij lopen! Dit kunnen we in de toekomst wel vaker gaan doen. 

Mijlpaal nummer 1. 

Zonder krukken naar een klimmassief

Aan het eind van de vakantie hebben we drie dagen bij Les Ayes geklommen. Een klein klimgebied vlakbij Briançon. We kozen voor een sector die wat hogerop in het bos ligt. Je loopt eerst over een wandelpad, maar al snel wordt het een soort geitenpaadje. Met krukken best lastig: waar zet je ze neer als het pad erg smal is? Op de tweede dag heb ik mijn krukken in de bus gelaten en ben ik met een stok naar de wand gelopen. Dat heb ik nog niet eerder gedaan in de afgelopen jaren, maar omdat het maar 10-15 minuten lopen was, besloot ik het erop te wagen. Mocht het toch niet lukken, dan zou Pieter me kunnen ondersteunen bij het lopen. Maar het ging! Ik heb pijnvrij naar het massief kunnen lopen; door een bos èn een klein beetje heuvelopwaarts. Ook achteraf had ik geen pijn. De volgende dag heb ik ook mijn stok gebruikt in plaats van mijn krukken.

Mijlpaal nummer 2.

Mijn eerste 7b!

Op de dag dat ik voor het eerst alleen een stok nodig had om naar het massief van Les Ayes te lopen, heb ik ook mijn eerste 7b geklommen! Mijlpaal nummer 3! In totaal had ik 4 pogingen nodig, maar uiteindelijk heb ik hem in één keer kunnen uitklimmen. Ik hoopte dat ik een 7a+ zou kunnen klimmen deze zomer; in Turkije en Catalonië heb ik al wel 7a+ geklommen, maar in Frankrijk nog niet. Maar het werd 7b! Wel een makkelijke 7b, maar je eerste route in een hoger niveau is denk ik altijd 'makkelijk'. We hebben de mijlpalen gevierd door een pizza te gaan eten in het dal.

Of nou ja, 'vieren', eigenlijk was het erg koud 'boven'. 's Nachts vroor het en ook de avonden werden steeds kouder. In het dal hebben we lekker in de zon gezeten met een pizza op schoot. Ook zonder mijlpalen waren we ons ws. wel gaan opwarmen ;-)

Lopen zonder stok of krukken?

Met of zonder loophulpmiddelen?
Sinds 7 juni probeer ik buitenshuis zonder stok of krukken te lopen. Ik merkte de laatste tijd dat ik er vaker last dan plezier van had. Binnenshuis liep ik altijd al wel zonder stok, maar buitenshuis gebruikte ik voor korte stukken en op mijn werk een stok en voor langere stukken krukken. Als we ergens gaan klimmen gebruik ik altijd krukken. Meestal loop je dan over smalle, rotsige paadjes en dan zijn krukken (nog) onontbeerlijk.

Het gaat goed!
De eerste paar dagen liep ik korte stukjes zonder stok of krukken en toen dat goed bleek te gaan, ben ik langere stukken gaan proberen. Op mijn werk heb ik deze week (binnen en op het schoolplein) zonder stok gelopen. Donderdag hadden we een schoolreisje naar Fort Ruigenhoek in Utrecht en daar heb ik gedeeltelijk met en gedeeltelijk zonder krukken gelopen (afhankelijk van het terrein). Vrijdag had ik voor het eerst sinds lange tijd weer pijn bij het opstaan en lopen. Die dag heb ik de hele dag een brace gedragen en toen kon ik weer zonder pijn lopen. Een stok bleek niet nodig te zijn en 's avonds kon de brace weer af. Zaterdag heb ik Tippie, een logeerhond, uitgelaten op Kasteel Groeneveld in Baarn en dat heb ik zonder stok of krukken kunnen doen! Ik heb nog niet eerder zo'n lang stuk zonder hulpmiddelen gelopen! En achteraf had ik géén pijn...

Ilizarov-enkeldistractie geslaagd?
Deze week is het precies een jaar geleden dat ik de Ilizarov-enkeldistractie heb gehad. En afgelopen week was de eerste keer sinds februari 2008 dat ik regelmatig zonder stok of krukken heb gelopen. En niet alleen maar kleine stukjes, ook langere stukken heb ik 'zonder' kunnen doen. Ik durf het bijna niet te geloven, maar zou ik dan toch weer (een periode) zonder loophulpmiddelen kunnen gaan lopen? Het is bijna te mooi om waar te zijn...

De eerste keer multi-pitchen sinds de Ilizarov-distractie

Aiglun
In de meivakantie zijn we een week naar Aiglun (Alpes-Maritimes) geweest om lange routes te klimmen
(multi-pitchen). De routes zijn niet super lang, tussen de twee- en drie honderd meter, maar in vergelijking met sportklimroutes van zo'n 35m max vraagt het toch meer van mijn enkel. Ook al omdat je voor langere routes vaak wat langer moet lopen. We hadden gekozen voor een gebied waar abseilen niet gebruikelijk is - naar beneden lopen kwam er dus ook nog bij. De laatste keer dat ik had 'gemultipitched' was in 2012; in de zomer van 2013 zat ik eerst wekenlang met mijn onderbeen in een frame en daarna heb ik opnieuw moeten leren lopen.

Het klimmen
Klimmen is al langere tijd geen probleem. Wel is het zekeren soms erg belastend, met name als ik op een schuin vlak sta. Ik draag dan wel schoenen met een heel stijve zool, maar toch is de conditie van de pezen en spieren in mijn voet nog niet helemaal zoals die was. Na een klimdag heb ik vaak last van een heel stijve enkel en voet. Na een nachtje slapen is dat echter al wel weg. In het gewricht zelf heb ik maar zelden pijn, dus dat is een goed teken. Met het multi-pitchen klommen we deze week maximaal 9 lengtes en de meeste standplaatsen waren redelijk 'comfortabel'. Ik kon mijn voeten vaak goed wegzetten en in een enkel geval kon ik goed hangen in mijn gordel. We klommen alleen maar steile wand en soms een overhangend stukje - geen plaat, en dat scheelt ook veel. Als je op plaat klimt, hang je vaak meer in je enkel, en dat is geen feest... maar goed, misschien kan ik dat inmiddels ook zonder pijnklachten in het gewricht?

Het lopen
Het lopen viel mee èn tegen. Toen we eenmaal de goede aanloop hadden gevonden, bleken we in een half uur bij de wand te kunnen zijn. De topo gaf 20 minuten aan - maar met krukken heuvel op is dat wat optimistisch. Het pad naar beneden zag er vanuit het dorp erg steil uit. Volgens Italiaanse klimmers die we spraken was het pad zo gemakkelijk, dat je er met slippers over naar beneden kon rennen...Voor de zekerheid heb ik de eerste dag toch maar mijn  opvouwbare krukken meegenomen. Samen met approach-schoenen met een heel stijve zool in mijn rugzak een heel gewicht tijdens het klimmen, maar we deden geen hele zware route (6a+), dus dat zou moeten lukken. Het pad naar beneden was redelijk goed, een 'klimmerspaadje' - smal, en hier en daar wat klauteren. De topo gaf er 30 minuten voor maar ons kostte het toch een dikke 50 minuten. De krukken waren wel fijn om op te steunen, maar ik merkte al snel dat ik dit pad ook met mijn Leki's zou kunnen doen. Die zijn een stuk lichter en hebben een goede grip op zanderige ondergrond. 's Avonds na het eten had ik een erg moe gevoel in mijn voet - met name in de voetzool en ook de middenvoetsbeentjes lieten zich voelen. Na een nachtje rust was de vermoeidheid weg, maar kostte het wel enige tijd voor de stijfheid uit de voet en enkel weg was. Na het ontbijt ging het eigenlijk al wel weer goed en we hebben steeds twee dagen achter elkaar kunnen klimmen.

Wordt vervolgd
Al met al ben ik heel positief over het multi-pitchen - we durven al weer plannen voor de zomer te maken. We hebben een paar mooie routes in de Dolomieten en de Écrins op het oog. Nog 2 maanden te gaan, dan zal mijn voet al weer een stuk sterker zijn!

Hippe steunkousen

Fysiotherapie
Afgelopen donderdag ben ik naar fysiotherapie gegaan. Er mag nu 'getrokken' worden aan het gewricht en dat betekent dat ik wat kan gaan doen aan het verschil in beweeglijkheid tussen beide enkels. Mijn linkerenkel zal altijd een bewegingsbeperking houden, maar het verschil tussen beide enkels is nu nog 15,5 cm terwijl het 11 cm was.
Dat meet je door je knie tegen de muur te zetten en dan te kijken hoeveer je je voet van de wand af kunt zetten, zonder je knie van de muur te halen. Mijn linkerknie kan ik niet eens tegen de muur krijgen (terwijl dat voor de operatie nog wel kon) en mijn rechtervoet kan ik juist heel ver van de muur afzetten.
De fysiotherapeut heeft de enkel wat losser gemaakt en ik ga er de komende maand nog een paar keer heen, Verder moet ik mijn achillespees oefenen. Die is nu nog erg stijf. Waarschijnlijk zal ik over een maand al veel meer kunnen met mijn linkervoet.

Steunkousen
Omdat ik nog veel vocht in mijn enkel en voet heb zitten, heeft de fysiotherapeut me speciale kousen aanbevolen: zogenaamde compressiekousen van het merk Herzog Medical. Volgens mij zijn het gewoon steunkousen, maar dan hipper. Hardlopers gebruiken ze bij blessures of ter voorkoming daarvan.
Volgens de verpakking is dit wat ze doen: "De Sport Compressiekous levert een relatief hoge druk en heeft een afnemend drukverloop vanaf enkel tot knie. Dit zorgt ervoor dat de bloedstroom vanuit het haarvatennetwerk richting het hart wordt geoptimaliseerd. Hierdoor worden de afvalstoffen van het verbrandingsproces sneller afgevoerd."

Ik heb ze gekocht bij een sportwinkel en het was een heel gedoe om ze aangemeten te krijgen. Ze meten van alles op aan je onderbeen en voet en vervolgens kijken ze in een tabel welke maat je dan nodig hebt. Ze hebben beide benen gemeten en het verschil is groot - dus de verkoper wist aanvankelijk niet welke maat het beste was.
Ik heb een maat verschil in mijn voeten sinds het ongeluk en ook de omvang van kuit en enkel is erg verschillend. Maar omdat ik de kousen maar voor 1 been nodig heb, maakt dat natuurlijk niet uit. Ik draag ze niet aan 2 benen (onder een broek of een dikke zwarte panty zie je daar niets). De maat is uiteindelijk bepaald op basis van mijn slechte been.

Ik moest ze vervolgens nog even passen. Daarvoor moest ik gaan zitten, want volgens de verkoper zou ik ervan gaan zweten?! Met veel ruk - en trekwerk hebben we de kous aangekregen. Wat een gedoe zeg - en het uitdoen was nog best pijnlijk. Het is handig om iemand bij de hand te hebben die helpt om ze uit te trekken...
De kousen zijn overigens niet goedkoop... voor 1 paar betaal je €50,-! Maar goed, ze zitten heerlijk en ze hebben echt effect bij mij, dus ik ben er blij mee.

Laatste, vreemde controle in het UMC

Afgelopen dinsdag had ik een controle-afspraak met dr. Van Roermund. Het was de laatste keer dat het daar was - dr. van Roermund gaat eind maart met pensioen bij het UMC. Hij gaat verder in het Medisch Centrum Amstelveen en de Sint Maartenskliniek in Woerden.

Röntgenfoto's maken
Ook al zijn er in januari nog foto's gemaakt, de chirurg wilde nu toch ook röntgenfoto's hebben. Het maken van de foto's ging wel wat moeizaam. Eerst werd ik verward met een andere patiënt: 25 jaar ouder met bekkenproblemen. Die dame bleek er helemaal niet te zijn. Knap dat ze me (ondanks dat ik me moest identitificeren) toch onder een andere naam ingeroosterd kregen bij röntgen.
Toen dat eenmaal recht gezet was en ze de juiste patiëntgegevens hadden, bleek de man die voor mij bij röntgen aan de beurt was in slaap gevallen te zijn op de behandeltafel. Het kostte wat moeite om hem naar het kleedkamertje te brengen. En toen ik dan eindelijk aan de beurt was, bleek zijn gebit er nog te liggen...
Maar goed, na een dik uur wachten konden de foto's gemaakt worden.

Uitslag
De foto's waren niet helemaal op de juiste manier gemaakt, zodat een vergelijking met andere foto's niet goed te maken. was. Toch dacht de chirurg verbetering te zien. De cystes (holtes in het bot) leken weer wat verder opgevuld te zijn met nieuw bot. De boteindes in het gewricht worden steeds een beetje egaler. Toen ik vroeg of er al iets te zeggen was over de ruimte tussen de boteindes, zei de chirurg dat het daar eigenlijk niet om gaat, maar juist om het dichtgroeien van de cystes. En dat terwijl hij in januari nog zei dat het dichtgroeien van de cystes een mooi bij-effect was, maar dat de ruimte die zou moeten ontstaan in het gewricht het eigenlijke doel is. Ben ik nou gek of...
Maar wat er ook gebeurt in mijn enkel, ik lijk er wel baat bij te hebben. Bepaalde (hele nare) pijn heb ik niet meer. Ik heb nu voornamelijk nog last van pijn als gevolg van het revalideren, maar dat zal hopelijk wel een keer over gaan. Ik loop nog wel met een stok en langere stukken met krukken, maar dat vind ik niet erg.

Vervolg
Over 3 maanden moet ik opnieuw terug voor controle. Dan is het precies een jaar geleden dat ik de Ilizarov-enkeldistractie is toegepast en kan er met 'zekerheid' gezegd worden of de behandeling geslaagd is. Als het goed is kan ik dan naar de Sint Maartenskliniek voor een gesprek met dr. Van Roermund.

Uitslag van de MRI: vooruitgang!

Vandaag naar het UMC gegaan om de MRI te bekijken en te bespreken.We hebben de MRI van deze maand vergeleken met de MRI van november 2011. Het was nog niet makkelijk om precies dezelfde beelden naast elkaar te leggen. Wat het bemoeilijkte was dat er veel verschillen waren te zien - de cystes (de met vocht gevulde holtes in het bot) zijn op sommige plekken al geminimaliseerd!

De MRI bevestigde wat de arts al dacht te zien op de röntgenfoto's: de cystes zijn aan het dichtgroeien. Dat betekent dat de boteindes in het gewricht egaler worden. Dat was iets dat de fysiotherapeut ook al had gevoeld bij het manipuleren van de enkel.

Er is nog niet te zien of er al meer ruimte (kraakbeen?) tussen de boteindes is, dat heeft meer tijd nodig.

In maart ga ik nog één keer naar het UMC. Dr. van Roermund gaat per 1 april met pensioen (bij het UMC), maar hij blijft doorwerken in een privé- kliniek in Amstelveen en in de St. Maartenskliniek in Woerden. Ik blijf onder controle vallen bij hem en verhuis mee naar één van beide klinieken.

Ik ga 'volgens plan' vooruit en het lijkt erop dat ik bij die 70% van de patiënten hoor die baat heeft bij de behandeling! Ik ben blij dat alle moeite niet voor niets is geweest!

Goed nieuws van fysiotherapie

Naar de fysiotherapeut
Donderdagmiddag ben ik naar mijn fysiotherapeut gegaan. Tot voor kort mocht de enkel niet gemanipuleerd worden, maar inmiddels kan dat wel weer. Sinds een dikke week kan ik regelmatig een stukje 'goed' lopen en ook nog zonder pijn. Binnenshuis en in mijn klaslokaal loop ik al vaak zonder stok. Het afwikkelen lukt me weer redelijk en ook op blote voeten lopen is niet meer zo moeilijk. Als ik pijn heb, dan is dat vaak bij de middenvoetsbeentjes of in de voetzool. Ik was benieuwd wat de fysiotherapeut daarvan zou zeggen en of hij tips had.

Het lopen
Hij heeft het lopen (zonder stok) gefilmd en daarop kon je zien dat ik al heel goed kan lopen. Ik heb een lichte afwijking van mijn voet naar binnen toe, maar die is niet ernstig. Als ik mijn hak neerzet, draaien de tenen vervolgens een beetje naar binnen. Je moet goed kijken om het te zien. De fysiotherapeut verwachtte niet dat dat problemen in knie of heup zal opleveren.
De voet is erg zwak in de zin dat de spiermassa flink is afgenomen. Als ik loop, zakken de middenvoetsbeentjes wat naar beneden, in plaats van dat spiermassa de beentjes steunen. Dit veroorzaakt de pijn in mijn wreef. In mul zand lopen op blote voeten kan helpen om de spiermassa te doen toenemen. Maar dat heb ik niet voorhanden, dus ik zal geduld moeten hebben.
De kuit is ook nog erg slap, maar door het klimmen zal die langzaamaan steeds sterker worden.

Geen blokkades meer
Verder heeft de fysiotherapeut de enkel onderzocht door er wat aan te draaien en te trekken. Het lijkt erop dat de blokkades die ik altijd had weg zijn. Hij voelde nog wel een kleine oneffenheid in het gewricht, maar verwaarloosbaar in vergelijking met de situatie van vóór de operatie. Wel zit er natuurlijk nog een stevige bewegingsbeperking in, en die zal ook niet verdwijnen, maar dat de blokkades weg zijn is al heel wat.

Lopen zonder stok?
Op termijn zal de enkel worden vastgezet, maar de fysiotherapeut gaf aan dat als ik ècht zo goed reageer op de behandeling, ik misschien wel een tijd zonder stok zal kunnen lopen. Ik durf het nog niet hardop te zeggen, het zou te mooi zijn om waar te zijn....

Nog niet uitontwikkeld

Ik ben nu pas halverwege het hele proces dat in gang is gezet door de Ilizarov-distractie. Dat betekent dat er wellicht nog meer verbetering kan optreden. Donderdagavond in de klimhal sprak ik toevallig de orthopedisch chirurg die me deze behandeling heeft geadviseerd (Bella van Dalen, Bergmankliniek) en zij zei dat er zelfs na 2 jaar nog 'spectaculaire verbetering' kan optreden. Dat zou natuurlijk helemaal mooi zijn!!

Controle na een half jaar

mri-scanner

Controle
Een week geleden  ben ik voor controle naar dr. vanh Roermund in het UMC geweest. Het is nu een half jaar geleden dat het Ilizarov-frame werd geplaatst. Bij sommige patiënten is na een half jaar al te zeggen dat ze baat hebben bij de Ilizarov-enkeldistractie. Ik weet niet of ik daar bij hoor. Ik heb nog steeds pijn, maar misschien wordt dat het komende half jaar minder? Bij de meeste mensen kan pas na een jaar revalideren met zekerheid gezegd worden of de behandeling geslaagd is.

Geen krakende enkel meer
Het enige dat anders is dan voorheen, is dat mijn enkel niet meer 'kraakt' als ik hem beweeg. Het kraken zou veroorzaakt worden door de chronische ontsteking van het kraakbeen en/of doordat de gewrichtsvlakken onregelmatig zijn. Al bij de vorige controle in november kraakte mijn enkel niet meer. De chirurg is daar optimistisch over. Het zou kunnen dat de gewrichtsvlakken gladder aan het worden zijn - iets dat de bedoeling is van deze behandeling.

Röntgen en MRI

In september is er een röntgenfoto gemaakt en toen had de chirurg al het vermoeden dat de cystes in het bot aan het dichtgroeien zijn. Ik hoopte dat er nu weer een röntgen-foto gemaakt zou worden, maar dat was eigenlijk niet de bedoeling. De arts hield het bij wat drukken op de enkel ("Doet dit pijn?" Waarop ik antwoordde: "Nee, maar dat heeft nog nooit pijn gedaan!") en bij een meting van de hoek van de enkel. Omdat ik erg benieuwd was naar de oorzaak van de pijn die ik nu heb en graag wilde weten of er verschil is met november, is er uiteindelijk toch een foto gemaakt. Daarop leek weer wat verbetering te zien te zijn, maar dat was niet met zekerheid te zeggen. Daarvoor had de arts eigenlijk een MRI nodig, maar om die nou uit nieuwsgierigheid te maken... "Waarom niet?" vroeg ik.... Komende zaterdag moet ik voor een MRI naar het UMC en eind januari weet ik meer. Ik ben benieuwd.

De eerste passen op rots

Klimmen in Catalonië
De afgelopen twee weken zijn we op vakantie geweest in Catalonië. Omdat we niet wisten of klimmen op rots wel zou gaan, hebben we in de eerste week een goed toegankelijk klimgebied bezocht: Vilanova de Prades. Een aanloop van maximaal 10 minuten en korte routes. Omdat het best goed ging, zijn we in de tweede week naar Margalef en Siurana gegaan.
  
Schoenen
Voor de aanloop naar de wand heb ik verschillende schoenen geprobeerd - waaronder mijn lompe stijve D-schoenen (zie foto). Maar uiteindelijk bleken mijn lage 'approach schoenen' van La Sportiva nog de beste keus. Stijve zool, goed te dragen met mijn brace en steunzolen en niet te lomp.
Bij het klimmen heb ik wat oudere schoentjes gebruikt: ik pas nog niet goed in de allerstrakste klimschoentjes en ik kan mijn voet niet altijd subtiel weg zetten - beter om dan oude schoenen af te slijten.

Klimmen
Het klimmen ging redelijk goed - ik heb uiteindelijk 8,5 dag kunnen klimmen. Omdat mijn voet en enkel nog steeds herstellende zijn van de behandeling heb ik wel voorzichtig aan gedaan. Zodra ik pijn voelde stopte ik. Op die manier heb ik toch nog 6 routes per dag kunnen doen. Geen projecten helaas - ik kan nog niet lang op mijn linkervoet steunen, dus ik moet de route in één keer kunnen of met blocs. Dat vond ik wel wat frustrerend - maar goed, ik mag niet klagen: ik heb veel meer kunnen doen dan we verwacht hadden! En héél slecht ging het nou ook weer niet - ik kon goed uit de voeten in 6c, en ik heb eigenlijk alleen maar mooie routes geklommen.

Controle
Morgen ga ik weer naar de chirurg voor controle. Benieuwd wat hij te zeggen heeft.