Op zoek naar verdere hulp

Onverklaarbare klachten
Ik ben afgelopen maandag naar een orthopedisch chirurg in Amstelveen geweest. Ik heb een aantal klachten (onder meer knakkende geluiden met een scherpe pijn) die niet goed verklaard konden worden. Voor de zomer ben ik op zoek gegaan naar een specialist die me hierbij zou kunnen helpen. Mijn fysio had een theorie over bot- of kraakbeensplinters die in de weg zaten en pijn veroorzaakten. Die splinters zouden via een artroscopie verwijderd kunnen worden en dan zou het lopen minder pijnlijk zijn.

Zoektocht naar een orthopedisch chirurg
Het duurde even voor ik een specialist gevonden had met een wachttijd van minder dan een jaar die ook nog enkels behandelt. Het UMC in Utrecht liet me bijvoorbeeld eerst al mijn gegevens opsturen, voordat ze zeiden dat er geen enkels meer behandeld werden in het UMC... Amstelveen dus.

Falen bij de operatie?
De arts in Amstelveen werkte ten tijde van mijn operatie in het Diakonessenhuis als orthopeed en bleek mijn chirurg wel te kennen. Dat bleek wel wat wrang te zijn, want na bestudering van de ct-scan en de röntgenfoto's van de breuken, bleek hij vraagtekens te hebben bij de operatie die verricht was. Een bepaald stuk bot (van de onderkant van mijn scheenbeen) is zodanig teruggeplaatst dat het gewrichtsvlak een ernstige oneffenheid heeft en dat je niet kunt spreken van een goede anatomische stand. Ook konden we zien dat er nog steeds een soort opening in één van de botten blijkt te zitten... De Amstelveense arts vroeg zich af waarom hij er niet bij was geroepen en of dit nou werkelijk niet anders had gekund... Tja, dat weet ik natuurlijk ook niet.

Artrodese?
Er zijn in ieder geval geen losliggende splinters aanwezig en de pijn wordt verklaard door de grote oneffenheid. Het kraakbeen wordt als het ware ingedeukt en dat veroorzaakt pijn. De arts gaf aan dat het levenslang met krukken lopen geen optie is omdat dat allerlei andere klachten zal veroorzaken. Klachten die ik al in lichte mate ken: pijn aan handen, polsen, schouders en rug. De enige mogelijke operatie die voor pijnverlichting kan zorgen is een zogenaamde enkel-artrodese. Daarbij wordt het enkelgewricht operatief 'vastgezet'. Ik kan dan 'lopen' zonder krukken en pijn, maar heb misschien wel rare schoenen nodig en ik zal op termijn weer in andere gewrichten klachten gaan ontwikkelen.
 
Wordt vervolgd
Het is nu een kwestie van het afwegen van de voor- en nadelen. De huidige situatie hou ik nog wel even vol, maar hoe lang is dat wijs? In januari wordt er een ct-scan gemaakt en heb ik een tweede gesprek met de chirurg in Amstelveen. Misschien dat ik dan meer weet. Ik heb nu meer duidelijkheid, maar erg vrolijk word ik er niet van.

Mijn eerste keer in een Volvo V70

Pieter heeft een nieuwe auto gekocht: een zelfde als hij al had, maar dan een automaat! Ik kan er nu dus ook in rijden. Heel fijn als we gaan klimmen in Verweggistan. Tot nu toe reed Pieter of alles alleen of hij werd afgewisseld door een andere klimmer. Als we nu samen rijden, kunnen we de rit delen. Wel zo veilig. Wat minder is, is dat de Volvo nogal lang is. Mijn god - je parkeert hem niet zomaar even ergens in... Alleen het wegrijden van Pieters oprit is al een hele kunst. Met mijn mini-barrel kan ik keren op een postzegel. Met Pieters auto heb ik de hele straat nodig om een fatsoenlijke draai te kunnen maken zonder iets te raken.
Maar goed, hij rijdt wel erg fijn. Zo fijn zelfs dat ik mijn eigen auto al een keer vervloekt heb. In mijn auto voel je elke oneffenheid op de weg en hij maakt erg veel lawaai in vergelijking met Pieters auto. De Suzuki rijdt zo comfortabel als een glasbak.

Gehandicaptenparkeerkaart

Tegelijkertijd met het ophalen van mijn rijbewijs heb ik een gehandicaptenparkeerkaart aangevraagd. De baliemedewerker van de gemeente Zeist was erg onwillig om daaraan mee te werken. Volgens haar had ik daar geen recht op. Ze heeft me na flink wat gezeur de voorwaarden gegeven waaraan je moet voldoen om zo'n kaart te krijgen. Die voorwaarden kende ik al. Toen begon ze weer te zeuren: "Dat kost wel 135 euro hoor  en u moet een kopie van uw rijbewijs inleveren èn 2 foto's". 

"Heb ik allemaal bij me, mevrouw.... KOM OP MET DAT FORMULIER!" Na betaling en overhandiging van de benodigde documenten en het ingevulde formulier ging ze uitgebreid mijn reden van aanvraag staan lezen. Daarna was ze ineens een en al begrip. Gvrrr..., moet je er soms boven je middel ook gehandicapt uitzien voor ze gelooft dat je 'slecht ter been' bent? Bovendien, wat heeft zij met mijn medische gegevens te maken?!
Deze week ben ik bij de keuringsarts geweest en zij heeft in 10 minuten tijd bepaald dat ik recht heb op een gehandicaptenparkeerkaart voor de maximale termijn: 5 jaar. Dan moet ik opnieuw gekeurd worden. Niks aan de hand dus.

Een eigen auto....

Afgelopen woensdag heb ik mijn rijbewijs aangevraagd. Het aanvragen duurt normaal gesproken een week, maar omdat ik 's avonds al naar een auto zou gaan kijken, heb ik toch maar een versnelde aanvraag ingediend.
Pieter had maandag op internet een automaat gevonden met maar 50.000 km op de teller voor een lage prijs. Het is een kleine auto van 10 jaar oud. 's Avonds is Pieter met me meegegaan om te kijken en te rijden - ik had immers nog geen rijbewijs... En het bleek een prima ding te zijn!
Wat opvallend is, is dat de auto twee airbags heeft, airconditioning, wat elektronische snufjes en een spoiler, maar geen radio!
Het is nog wel even wennen om nu zelf te rijden. Toen ik zaterdag na het overschrijven van het kentekenbewijs de vorige eigenaar nog even naar huis ging brengen, stapte ik aan de verkeerde kant van de auto in...
Ik sta overigens wel te kijken van mijn eigen enthousiasme - auto's blijven lelijke milieuvervuilende stinkdingen, maar autorijden vind ik erg leuk. Nadat ik vrijdag mijn rijbewijs had opgehaald ben ik meteen een navigatie-systeem en een wegenkaart gaan kopen...

Rijbewijs gehaald!

Vorige week zaterdag ben ik opgegaan voor mijn rijbewijs en ik heb het zowaar in één keer gehaald!
Ik was helemaal niet nerveus (ook al zo wonderlijk) ... tot ik uit de auto stapte na het afleggen van het examen. We gingen na het examen napraten over de route, maar van de zenuwen had ik die helemaal 'gewist'. Maar goed, toen had mijn examinator al wel gezegd dat ik geslaagd was, dus op zich maakte dat ook niet zo veel meer uit.
Ik ben erg blij dat ik nu van al die lessen af ben. Kost erg veel tijd en ook veel geld. Voor een les in een automaat betaal je maar liefst 48€ per uur!
En: nu kan ik dan ook echt gaan rijden! Gaat me veel pijn en energie schelen èn erg veel tijd. Van waar ik woon in Zeist ben ik lang onderweg voor ik bij een station ben. En ook gaan er 's avonds maar weinig bussen. Het was altijd een hele puzzel om naar Pieter of naar de klimhal te gaan. Om nog maar te zwijgen van een reis naar mijn vader in Bergen op Zoom of naar vrienden in Nijmegen.

Enkel-artroscopie

Volgende week donderdag ga ik naar de chirurg die het afgelopen jaar mijn enkel geopereerd heeft. De fysiotherapeut denkt dat bepaalde klachten die ik heb verholpen kunnen worden door een enkel-artroscopie: een kijkoperatie in het gewricht. Hier de link naar een mooi filmpje van een enkel-artroscopie.
Het kraakbeen is beschadigd en mijn fysiotherapeut denkt dat er nog wat losse stukjes kraakbeen dwars zitten. Deze losse stukjes komen soms tussen het gewricht en dat doet pijn. Bovendien beschadigen deze losse stukjes bij beweging van het gewricht het gezonde kraakbeen. De fysiotherapeut heeft geprobeerd de loszittende stukjes uit het gewricht te krijgen in de hoop dat ze ingekapseld worden door het omliggende weefsel. Dat is echter niet gelukt en ik heb er echt veel last van.
Het liefst zou ik behandeld of geadviseerd worden door artsen in het UMC - zij zijn gespecialiseerd in kraakbeen(transplantatie). Volgende week ga ik aan mijn chirurg een verwijzing naar deze artsen vragen. Bureaucratisch is het wel: ik kan geen directe afspraak maken met het UMC. Mijn eigen chirurg is geen specialist op orthopedisch gebied, maar een traumatoloog. Op papier moet hij verklaren dat hij me niet verder kan helpen voor ik naar een specialist kan...

Vakantiekrukken

Van de week nieuwe krukken gekocht. Dit keer opvouwbare. Ze wegen erg weinig en je kunt ze opvouwen tot plusminus 50 cm. Handig voor in de bergen.... Ik kan zo meerdere touwlengtes achter elkaar klimmen en boven aangekomen pak ik de krukken uit mijn rugzak en 'wandel' ik naar beneden.
Klimmen is minder problematisch dan lopen. Lopen gaat wel zolang ik maar krukken gebruik. Zo hoop ik komende zomer toch nog een aantal wat langere routes te kunnen klimmen. Gletsjers zijn helaas al van de baan (dat kan niet met gebruik van krukken), maar klimmen lukt, zolang ik maar bij en van de rots vandaan kan komen. Komend weekend ga ik ze uitproberen. We gaan dan z'n vieren klimmen in Freyr - het gebied waar ik gevallen ben.

Automaat

Heb nu sinds januari rijles. Ik ben begonnen in een automaat, maar in maart wilde ik toch wel proberen of ik niet gewoon in een auto met handmatige versnelling kan rijden. Dat leek aanvankelijk wel te gaan, maar de echt subtiele bewegingen kan ik niet maken. Doordat mijn enkel stijf en pijnlijk is, moet ik de beweging uit mijn bovenbeen halen. Ik word er soms echt wanhopig van en vorige week verloor ik echt de moed. 
Ik heb met Pieter en wat vrienden gesproken en uiteindelijk de knoop doorgehakt: ik ga afrijden in een automaat. Vanaf volgende week zit ik weer in een automaat. Jammer van het geld, maar ik heb het geprobeerd.
In de toekomst zal mijn enkel steeds slechter worden en de moeilijkheden met de koppeling zullen daardoor ook toenemen. Bovendien ben ik van plan om zelf een automaat te kopen, dus echt heel veel zal ik niet in een auto met handmatige versnelling rijden.

Enkel uitontwikkeld

Wat ik wel kan
Ik ben nu zover met revalideren dat ik wel kan zeggen dat mijn enkel 'uitontwikkeld' is. De maximale beweging in het gewricht is al sinds een tijdje bereikt en de kracht in mijn voorvoet en kuit zijn weer voldoende toegenomen. Een beetje meer kracht zou fijn zijn.
Over het algemeen ben ik tevreden met wat ik allemaal weer kan. Ik werk al weer een half jaar 5 dagen per week en ook klim ik gemiddeld twee avonden per week en één keer in de twee à drie weken een weekend.
Ik ben wel iets zwaarder geworden, omdat ik niet meer zoveel kan sporten als ik zou willen. 

Wat ik niet kan
Waar ik moeite mee heb is dat ik niet altijd kan doen wat ik bedacht heb om te doen. Ik zeg regelmatig afspraken af omdat ik teveel pijn heb of omdat mijn enkel echt rust nodig heeft. Ook is reizen met openbaar vervoer erg vermoeiend. Verder vind ik het vervelend dat ik vaak om hulp moet vragen, dat ik niet goed kan tillen (niet handig in het onderwijs of als je graag kampeert). Ook vind ik het erg vervelend dat ik niet meer goed op blote voeten kan lopen. Ik loop thuis het liefst op blote voeten, maar dat kan mijn enkel niet aan. En altijd maar schoenen aan vind ik verschrikkelijk! Gelukkig kan ik wel 'kleppers' aan: klompslippers . Daar ben ik nu dus naar op zoek - heb ik toch een beetje een blote-voeten-gevoel. 

Do's en don'ts
Hieronder een lijstje van "do's en don'ts" :

• niet op blote voeten lopen
• niet langdurig staan - op school heb ik een speciale hoge kruk om bij het bord te werken
• 'netjes' lopen
• lopen met krukken of een stok daar waar mogelijk (scheelt pijn)
• niet sjouwen
• nergens afspringen
• niet rennen (kan ik niet eens!)
• voldoende rust - niet te veel sporten, niet te veel lopen
• zo min mogelijk wandelen
• niet slenteren
• op 'goede' schoenen lopen en niet op leuke niemendalletjes
• zoveel mogelijk een brace aan om de enkel te fixeren (scheelt veel pijn)

Autonieuws

Vorige week dinsdag heb ik mijn eerste rijles in een 'schakelwagen' gehad. Het ging goed - in de zin dat ik met mijn voet goed bij de koppeling kan komen en dat mijn enkel niet te veel last heeft van het vele bewegen. En dat terwijl ik het hele weekend en maandagavond had geklommen en er 2 hele dagen werk op had zitten. Dat is hoopvol! Morgen heb ik 2 lesuren achter elkaar in de schakelwagen - ben benieuwd. Als het goed blijft gaan, kan ik gewoon afrijden in een schakelwagen.
Verder ben ik van plan om toch een auto te gaan kopen. Mijn enkel is vaak een belemmering om ergens met het openbaar vervoer heen te gaan: staan is erg slecht en pijnlijk voor mijn enkel en dat is iets dat je erg vaak moet doen als je met bus en trein reist. Regelmatig zeg ik afspraken af. Fietsen gaat wel - dus naar mijn werk ga ik gewoon met de fiets i.p.v. met de bus. Maar bezoekjes aan vrienden en familie buiten Utrecht kosten me erg veel moeite.
Dus dan toch maar een auto - maar wat is nou een 'milieuvriendelijke' auto? Zijn die er eigenlijk wel? Ik heb me nooit verdiept in auto's, weet nauwelijks wat ze kosten.... Vind het ook eigenlijk zonde van mijn tijd om me daar mee bezig te houden. Om nog maar te zwijgen van het geld dat erin gaat zitten...
Maar goed, eerst maar eens mijn theorie-examen gaan halen. Dat ga ik doen op vrijdag 8 mei.

De schaamte voorbij

Ik werk nu sinds een paar weken weer voltijds en kan dus niet meer mijn boodschappen laten bezorgen - ik ben immers aan het werk. Of ik moet voor hele dure bezorgtijden kiezen ('s avonds) of in het weekend thuis blijven voor de boodschappen. Wat nu? Sjouwen is te belastend. Dan maar een boodschappenkarretje kopen en zelf weer boodschappen doen? Ik ben toch niet bejaard... Zo'n karretje ging me echt te ver. Vrienden zeiden allemaal "Joh, gewoon doen, je hebt ze in allerlei leuke kleuren." Nee, alsof een knalroze karretje het ineens leuk maakt. 
Een maand geleden heeft de fysiotherapeut steunzolen aangemeten. En twee weken geleden kreeg ik ze. Dat gaf me ook niet echt een hip en jeugdig gevoel. Je bent bijna veertig en je hebt krukken, een barkruk bij het fornuis zodat ik zittend kan koken, steunzolen, een stoel voor in de douche. Het enige dat nog miste was een boodschappenkarretje....
Ik heb nu toch maar zo'n karretje gekocht kopen - als je steunzolen hebt, mag je ook een karretje hebben voor de boodschappen. De eerste keer ben ik wel in het donker boodschappen gaan doen, om te wennen (en uit schaamte). 

Zal ik weer goed kunnen gaan lopen?

Sinds 9 januari heb ik geen noemenswaardige pijn gehad en sinds ik weer mag lopen heb ik geen pijn gehad in mijn scheenbeenpees - die was ERG snel geïrriteerd en belemmerde het lopen. Ook kon ik bepaalde bewegingen niet meer maken tijdens het klimmen. De pees liep over het metaal van het scheenbeen heen en dat veroorzaakte waarschijnlijk de pijn. Het metaal is nu sinds ongeveer een maand weg en de scheenbeenpees heeft nu vrij baan. Lijkt de operatie toch wat op te leveren voor de korte termijn!
Maar waarom ik nu zo goed loop????
Ik draag sinds twee weken weer een steunverband om het vocht als gevolg van de operatie uit mijn enkel weg te drukken en ik heb weer twee keer per week fysiotherapie. Zou het daardoor komen?
Ik durf er nog niet op te vertrouwen: ik heb eerder gedacht dat ik een sprong vooruit maakte en toen kwam er meestal weer een tegenvaller. Omdat ik dus erg voorzichtig ben geworden, gebruik ik buiten minstens één kruk. Binnen loop ik zonder.
Ik heb ook al weer twee keer geklommen deze week en ik kon bewegingen maken die ik voor de operatie niet meer voor mogelijk hield.
Zou ik dan dit jaar toch nog zonder krukken kunnen gaan lopen???? En zou ik dan toch weer de bergen in kunnen? IK HOOP HET!

Mijn eerste autorijles!

Sinterklaascadeau
Gisteren heb ik mijn eerste rijles gehad! Ik wist van niks - Pieter had nog een sinterklaas-verrassing voor me. Omdat ik in december geopereerd ging worden, kon ik het sinterklaas-cadeautje nu pas krijgen. Ik kreeg alleen wat hints:

• je hebt er niet om gevraagd, maar je wilt het wel
• je hebt er wat aan op vakantie en thuis
• je moet je comfortabel kleden en platte schoenen aan doen
• we gaan om 5 voor 9 weg en om 9 uur is het zover
• het duurt ongeveer een uur

Les van een oude man
Ik snapte er niks van en toen we dan om 9 uur buiten stonden, vond ik het heel vreemd dat we nergens heen gingen. We moesten gewoon 'wachten'. Dan zou het vanzelf gebeuren. Ik snapte er steeds minder van. Tot er een klein rood autootje met een dikke L op het dak en een oude man achter het stuur het plein op kwam rijden; de moed zakte me in de schoenen. Autorijden?! Maar, maar, maar dat wil ik niet, dat kan ik toch niet, daar wilde ik nog mee wachten.... HELP!

Waarom niet?
Toen mijn moeder in 1995 overleed had ik besloten toch maar mijn rijbewijs te gaan halen. Maar omdat ik zelf geen auto wil, en me prima red met openbaar vervoer en de fiets, deed ik er steeds maar niks mee. Nu ik met Pieter en de andere klimmers erg vaak ergens bij de rotsen of in de bergen ben, en iedereen om de beurt rijdt (behalve ik), vond ik dat het tijd werd voor een rijbewijs. Zeker ook omdat Pieter en ik vaak samen in een auto zitten - dan kan ik hem eens vervangen en kan hij rusten. Of als er wat gebeurt - dan kan ik ook wat doen. 
Maar nu is het een feit - ik heb mijn eerste rijles achter de rug en de tweede staat al gepland. Er is geen ontkomen meer aan. Weg leuke schoenen, weg leuke jurkjes, weg leuke boeken - mijn geld gaat nu naar autorijlessen.

Automaat
Ik heb gisteren met een automaat gereden - Pieter wist niet of ik met mijn linkervoet wel goed kan werken - ik kan mijn voet immers niet spitsen. Ik wil wel proberen om in een gewone auto te leren rijden, maar als het niet gaat, dan gaat het niet.