Pieter heeft een nieuwe auto gekocht: een zelfde als hij al had, maar dan een automaat! Ik kan er nu dus ook in rijden. Heel fijn als we gaan klimmen in Verweggistan. Tot nu toe reed Pieter of alles alleen of hij werd afgewisseld door een andere klimmer. Als we nu samen rijden, kunnen we de rit delen. Wel zo veilig. Wat minder is, is dat de Volvo nogal lang is. Mijn god - je parkeert hem niet zomaar even ergens in... Alleen het wegrijden van Pieters oprit is al een hele kunst. Met mijn mini-barrel kan ik keren op een postzegel. Met Pieters auto heb ik de hele straat nodig om een fatsoenlijke draai te kunnen maken zonder iets te raken. Maar goed, hij rijdt wel erg fijn. Zo fijn zelfs dat ik mijn eigen auto al een keer vervloekt heb. In mijn auto voel je elke oneffenheid op de weg en hij maakt erg veel lawaai in vergelijking met Pieters auto. De Suzuki rijdt zo comfortabel als een glasbak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten