Geïrriteerde enkel en klimmen in Yvoir en Beez

Overbelast
Hmm, nu toch teveel gedaan. Het ging erg goed en ik dacht: "Laat ik eens kijken hoe het is om helemaal zonder krukken te lopen - niet alleen binnenshuis, maar ook buiten....". Dat is me slecht bekomen: ik kreeg de derde dag flinke pijn en het lopen ging steeds moeilijker. De fysiotherapeut zei afgelopen vrijdag dat hij merkte dat het gewricht geïrriteerd is en dat ik het echt rustig aan moet gaan doen. Niet nu al zonder krukken gaan lopen, maar pas als ik echt goed kan afwikkelen. En dat kan pas als ik meer kracht heb in mijn voorvoet en kuit. Klimmen en krachttrainen mogen gelukkig wel (in heel beperkte mate). Dat zijn gecontroleerde bewegingen en het maakt mijn voorvoet en kuit sterk. Verder neem ik af en toe een ontstekingsremmer/pijnstiller en dat is best prettig. Verder moet ik ook met klimmen niet te ver gaan. Als we naar buiten gaan, moet ik voorlopig even beperken tot 'klauteren'- met D-schoenen, niet technisch en met genoeg ruimte om mijn linkervoet plat neer te zetten. En binnen met name routes doen die weinig van mijn linker-enkel vragen.  

Moeilijk: hulp vragen
Ik vind het niet erg dat ik deze enkel heb. Ik vertrouw erop dat ik goeddeels herstel en dat ik gewoon tijd nodig heb. Ik zie dat ik vooruit ga en dat ik steeds meer zelf kan. Wat ik dus wel erg moeilijk vind is 'hulp vragen': ik heb snel het idee dat ik anderen tot last ben. 
Als Pieter of iemand anders moet voorklimmen in een makkelijke route zodat ik het kan naklimmen, ben ik bang dat dat niet leuk is voor hun. En dat ze snel maar iets leuks moeten gaan doen. Ik voel me dan echt 'ballast'. Ik vind het ook vervelend om anderen te vragen om bijvoorbeeld mijn D-schoenen voor mij te dragen naar de rots - ze dragen het touw en de lunch al. Pieter laadt de hele auto steeds in en ik sta maar een beetje te kijken met mijn krukken. Ik voel me soms echt een 'aanhangsel' omdat ik zo weinig kan doen.
Ik WEET dat het onzin is (iedereen zegt dat ik meer hulp moet vragen en niet zo moeilijk moet doen), maar het voelt niet zo. Ik maak het mezelf erg lastig op deze manier. Hopelijk leer ik het af gedurende de gehele revalidatieperiode en kom ik er met een sterke enkel EN geest uit.